yaaaaaaaaa ewt hani yeni bölüm amaaaa ne zamandır olduuuu haksızlıkkkkkkk:(
Konu: Geri: ..:::Korku Etütü:::.. C.tesi Ara. 20, 2008 2:47 am
7. BÖLÜM
Etrafındakiler şaşkınlık içinde bir cesede bir de etrafa bakıyorladı.Berker se gözlerini cesede dikmiş öylece bakıyordu.Bunu nasıl görebilirdi ki.Bu cesettede öncekindeki gibi diş izleri vardı.Bu kez boynunda yer bulmuştu.Vücudunda kısım kısım morluklar ve yaralar vardı.Hala kanayan yaralar.Koparılmış et parçalarının altından gözüken kanla karışmış kemikler..Barış’ın sarsmasıyla kendine geldi.
Barış: Ya napıcaz bişey söyle yaa??
Berker: Ne??
Barış: Hele şükür kendine geldi.Ya buraya koyarkn gördün mü ?Kimdi?Nasıl dı?
Berker: Görmedim.
Barış: Ne demek görmedin keyfinden mi çıktın dışarıya.Ölücez ya burda .Herşey bi garip.Sende yavaşa yavaş kafayı yedin belli.
Berker biraz düşündü söyleyecek bir şeyler arıyordu.Delirdiğini düşünüyordu ama başkalarının böyle bir şeyi düşünmesini istemiyordu.
Berker: Ya bir şey damladığını gördüm.Yağmur mu başladı diye çıktım dışarıya.
Barış: Öyle olsun da biz napıcaz şimdi.Böyle ölümü mü beklicez.Yarın sabah kalkarız artık bi yerde brimiz asılı.Sırayla iter tükeniriz.Üç ay sonra annemler gelirler.Etrafta kemikler asılı.Tabi o zamana kadar bunu herkim yapıyosa bizim cesetleride kaldırmazsa.
Berker: Yeter ya bi sus ağabeycim.Bıktım be.Sanki ben çok mutluyum buradan.Sanki biz çok mutluyuz.Ama anlasana bir kurtuluşumuz yok.Anladın mı yok?
Gülşen: Kavgayı bırakın ya.Böyle birbirimize bağırarak ölümü atlatabilecekmiyiz?? Hayır .Ya savaşarak ölücez ya da böyle pes ederek biryerlerde kuytuda köşede kimsenin haberi olmadan kedi gibi öldürülücez.Bi çare bulalım.
Berker: Tamam bulalım.İçeriye girmeye ne dersiniz?
Naz: Bu nolcak??
Berker: bilmiyorum alıştık artık.Ya cesetle yatıcaz ya da birazdan o gelip götürcek.
Barış: O kim??
Berker: Arkadaşım. Ne bilim olum bunu koyan işte.Hep öyle yapmıyo mu?Hadi.
Berker: Kimse yalnız hareket etmeyecek.Hep beraber gidicez.Hep beraber gelicez.
Barış: Gece?
Berker: Gecede……Burda uyuruz birimiz nöbet tutar.Birşey olursa diğerlerine haber verir.
Kalktı televizyonu açtı.Kafalarını dağıtmak istiyordu..Bir iki saat televizyona baktılar ama öylesine hepside tetikteydi.Etraf ise hala karanlıktı.Yavaş yavaş yorgunluğunda etkisiyle kapanan göz kapaklarına hükmetmeye çalışsalarda kaşı koyamadılar.Barış’la Berker se bu konuda uykusuzluğa en alışkın olanlardı ve doğal olarak uyuymamışlardı.Ama uykunun onlarıda bastırdığı belliydi.
Barış: Napıcaz??
Berker: Nasıl napıcaz?
Barış: Nasılı mı var olum.Burda ölümümü beklicez?
Berker: Başka bi fikrin var mı???
Barış: Yok.
Berker: Başka bir fikir yoksa yapcak bişeyde yok.Uyu ne diyim?
Barış: Kim beklicek?
Berker: Ben beklerim.
Barış: Yok olmaz öyle şey.Ben beklerim sen uyu.
Berker: Offf uzatma uyu işte.Beklicem dedim.
Barış uyumak için gözlerini kapattı.Berker se dalmış ne yapcakları konusunda düşünüyordu.Cesetin hala oradamı olduğunu merak etti birden.
Berker: Barış???Uydun mu??
Barış: Yok uyumadım.Uyku tutmuyo.
Berker: Sen bir iki Dakka bekle ben dışarıya bakıp geliyorum.
Barış: Noldu bişey mi var??
Berker: Ya bişey yok telaşa kapılma hemen ya.Ceseti götürmüş mü diye bakıcam.
Barış: Boşver götürdüyse götürdü.Götürmediyse kalsın.Ölüsünden mi korkucaz??
Berker: Bilmem.Ufff….Sen devam et uykuya.
Barış: Öff. Kafanı patlatacam şimdi.Ya düşündüm de yarın şeye gitsek?
Berker: Neye??
Barış: Ormana.Arıyalım bakalım.Belki oralarda biyerdedir bu.Herzaman yanımızda dışarıda bi yerde yatmıyo ya.Çadırı bir şeyi var beklide.
Berker: İyi tamam.Plan hazır.Uyu bak birazdan uykum gelirse seni kaldırırım.
Barış: Tamam tamam.
Bir süre daha düşündü .Nolcaktı.Hep böle birbirlerini bekleyerek mi kalıcaklardı.Birsüre daha düşündü.Birden bir ses duydu.Bir çıtırdı.Hemen ayağa kalktı.Koluna bir şeyin değidiğini hissetti.Aniden arkasını döndü.
Berker çoktan kapıya varmıştı bile.Arkasını döndü.
Berker: Bu defa seni dinlemicem.Nolucaksa olcak.
Hızla dışarıya çıktı.Etrafta her zamanki gibi mavi bir karalık vardı.Nefret ediyordu bundan.Etrafına baktı.Görmüştü onu .Üzerinde koyu gri topuklarına kadar uzanan bir pardösü vardı.Kafasına da bir poşu sarmıştı.Bir tür kamuflaj.Omzuna attığı çuvalda cesedin olduğunu düşündü.Götürmeye gelmişti işte.Hızla peşinden koşamaya başladı.Hızını artırdıkça daha da hızlanıyordu.Bir anda ortadan kayboldu.Etrafına bakındı.Yoktu.Biraz daha koştu.Yoktu.Etrafında yavaşça bir tur döndü.Ağaçlara baktı.Yoktu.Birkaç adım daha attı.Sonunda görebildi.Hızla koşuyordu.Bu kez çuval yoktu.Bir yere bırakmış şimdi yoluna devam ediyordu.Peşinden hızla koşmaya kaldığı yerden devam etti.’’Bu gece son olsun’’ dedi içinden.Kurtula düşüncesiyle hızını arttırdı aralarında 5-6 metre kadar bir mesafe kalmıştı.Durdu.Çünkü o da durmuştu.Berker’den tarafa döndü.Önce başındaki poşuyu daha sonra pardösüyü çıkardı yere attı.Bir katil için gayet şıktı.Üzerinde siyah bir mont,altında koyu renkli bir jean vardı.
Edward: Tamam pes.Yakalandım.Ben Edward.
Elini uzattı.
Berker: Yabancı kökenli bir katil.Ne güzel hikaye.
Soğukkanlılığına kendisi bile şaşırıyordu.Edward sa elini uzatmış bekliyordu.
Edward: Ben katil değilim.Ben sadece seni korumak istedim..
Berker: Bir tane daha.Herkes melek .Kim şeytan peki? Geriye tek bi kişi kalıyo ben!!
Edward: Senle anlaşamicaz galiba.
Berker: Evet anlaşamicaksınız.
Edward: Off Melek’in dediği kadar da varmışsın be.Biraz dinlesen nolur??
Berker beyninden vurulmuşa döndü.Onun gerçekten iyi birisi olduğunu düşünmüştü.Küçücük masum bir kız….Ama o şimdi katilin ortağıydı…
Berker: Neyi dinlicem ya.Herkes bir olmuş koruma ayağından kuyumu kazıyo.
Edward: Senle uğraşmak gerçekten zor ama anlicaksın.Daha fazla konuşup vakit kaybedemeyiz.Şimdi hemen geriye,evine dön.Orada sana bir şey yapamazlar.
Berker: Ne diyon sen ya??
Edward: Söylediğimi yap diyorum.Bize biraz güven.Eğer güvenmezsen zaten ölüceksin.Evde sana bir şey yapamicaklar.
İnanmak istemesede inanmak zorundaydı.Gülşen’in dediği gibi mutlaka ölüceklerdi ama avaşmadan ölmek…
Berker: Peki tamam dönüyorum diyelim.Arkadaşlarım neden benimle bu cehennemde sürünüyo…
Edward: Onlar kurunun yanında yaş misali..
Berker: Bak sen bizim ki atasözleride bilirmiş.
Edward: Seninle anlaşmak tahminimden de zor olucak.İyi dinle .Arkadaşlarına hiçbir zarar gelmicek.Sadece sen.Eğer evden dışarıya çıkmazsan da sanada bir şey olmayacak.Şimdi çabuk eve geri dön.Azrail peşinde.Zamanla mücadele…..
Gitmek istemiyordu.İçinden gelen tek şey suratının ortasına okkalı bir yumruk indirmekti.Ama Azrail peşinde.Azrail peşinde sözleri ve gitmesi için ısrarları kulağında bir uğultu gibi dolanıyordu.
Berker: Uuuuuffff.Allah kahretsin.
Hızla arkasını döndü .Hızlı ve sinirli adımlarla eve doğru ilerledi.Arkasında Edward’ın sesini duydu.
vayyyyyyyy bizim meşur çaputluya bakın heleee çokkk süpppppppperrrr bi bölüm olmuşş canım benim bekleriizzz yeni bölümü ama erken olursa hiç fena olmaz hani
Anasayfa 
1, 2, 3, 4 
Konu: Geri: ..:::Korku Etütü:::.. 
Çarş. Ara. 17, 2008 7:57 am
yaniii bnce kötü olmuş silim istersenn 
Nese yaf yaptık bikerem Haydencik eksik olmasın senaryoan XD
Ne istiyolar.Ne istedikleri ilerki bölümlerde gün yüzüne çıkıcak.Edebiyat parçaladım 
